Wielki tłum Żydów dowiedział się, że tam jest; a przybyli nie tylko ze względu na Jezusa, ale także by ujrzeć Łazarza, którego wskrzesił z martwych.  Arcykapłani zatem postanowili stracić również Łazarza, gdyż wielu z jego powodu odłączyło się od Żydów i uwierzyło w Jezusa (J 12,9 – 11)

     Ta scena rozegrała się jeszcze przed zmartwychwstaniem Pana Jezusa w związku ze wskrzeszeniem z martwych Łazarza. Jak widać, Chrystus, wskrzeszając swego przyjaciela, postawił niejako kropkę nad i, przypieczętowując tym samym wydanie na siebie wyroku śmierci, elity żydowskie poczuły się bowiem sprowokowane do podjęcia ostatecznej  decyzji w Jego sprawie. Jezus podjął jednak ryzyko udzielenia pomocy przyjacielowi.     Popatrzmy jednak na Łazarza. Wyrwany z rąk śmierci świadczy o mocy przyjaźni z Chrystusem i Jego miłosierdziu. Ludzie chcą go ujrzeć, a potem z jego powodu, czyli dzięki jego świadectwu, uwierzyli w Jezusa. I to jest nasze zadanie na czas wielkanocny - zostaliśmy, wzorem Łazarza, wyrwani ze śmierci grzechu i teraz powinniśmy świadczyć o Jezusie, aby i dzięki nam wielu uwierzyło w Niego.