Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma (Łk 24,45)

      Czytając Łukaszowy opis (Łk 24,36 – 49) ukazania się Jezusa apostołom, uczymy się wzrastać w wierze. Potrzebne jest przede wszystkim spotkanie z Jezusem, który staje pośród uczniów (zgromadzonych w Jego imię). Dalej potrzeba czegoś, co św. Jan Paweł II nazwał laboratorium wiary, czyli etapu poszukiwania, dotykania - Dotknijcie się Mnie i przekonajcie (w. 39). W każdej z tych sytuacji towarzyszy nam Pan Jezus przychodzący nam z pomocą (jadł wobec nich, w. 43). Ale w pewnym momencie człowiek dochodzi do bariery, której sam nie pokona i potrzebuje nadprzyrodzonej interwencji - oświecił ich umysły (w. 45). Bez tej pomocy nie zrozumiemy, co mówią o Nim Pisma, a przede wszystkim tego, że plan Boży wiedzie także poprzez doświadczenie cierpienia i porażki (w. 46). Łatwo ulegniemy pokusie cudowności, będziemy szukać ewangelii sukcesu, szczęścia i dobrobytu…, aż do zawołania: Zejdź z Krzyża, przecież to nie ma sensu!