Ludzie, dlaczego to robicie! My także jesteśmy ludźmi, podobnie jak wy (Dz 14,15).

       Tak wołają Apostołowie, gdy mieszkańcy Listry, biorąc ich za bogów, chcą im złożyć ofiarę. Czy można pomylić człowieka z Bogiem, czy jest możliwe uważać, że ktoś z naszego otoczenia jest Bogiem? Czy na pewno nie? Ileż razy przeżywamy rozgoryczenie, poczucie zawodu, bo ktoś nas zawiódł, oszukał, wykorzystał… Dlaczego myśleliśmy, że nasz małżonek, krewny, przełożony, lub podwładny, proboszcz czy dyrektor nas nie zawiodą? Przecież tylko Pan Bóg jest nieskończenie sprawiedliwy, cierpliwy, dobry, uczciwy … Tylko Bóg jest Bogiem! Drugi człowiek nie jest Bogiem i dlatego czasami zawiedzie, oszuka, nie spełni pokładanej w nim nadziei. Nie powinien tego robić, ale robi…, bo nie jest Bogiem.