Zerwaliście więzy z Chrystusem; wszyscy, którzy szukacie usprawiedliwienia w Prawie, wypadliście z łask (Gal 5,4)

     Wyobraźmy sobie, że ktoś podarował nam olbrzymią sumę pieniędzy i zrobił to zupełnie bezinteresownie, za darmo. Tak właśnie uczynił Pan Bóg, a otrzymaną fortuną jest nasze zbawienie. Nieraz trudno nam wyobrazić, jak cenny jest jakiś dar, a wówczas potrzebujemy instrukcji, nakazów, aby go nie zniszczyć. Tak było w Starym Testamencie, gdzie Bóg Wychowawca tak właśnie postępował wobec ludzkości. Małemu dziecku nie objaśnia się procesów chemicznych, które zaszłyby po włożeniu palca do wrzątku, nie wygłasza się wykładu o kruchości kryształowego wazonu. Wystarcza proste – Nie wolno! Inne jest jednak zachowanie dorosłego człowieka – on już rozumie i docenia. Inne jest też postępowanie dojrzałego w wierze chrześcijanina, który pojął, jak cenna jest Krew, przez którą został odkupiony, jak wielka jest Miłość, którą go Jezus umiłował. I dla niego uczynki są ważne, ale są one reakcją, odpowiedzią na to, co go spotkało. Działa tu prawo miłości i wdzięczności, nie zaś prawo formalne.